Onder der kop Politici schiepen een kloof tussen henzelf en de politiek, wijzen de auteurs op de dedain van de doorsnee politicus voor het politieke handwerk ten behoeve van het idee dat daarmee de kiezer kan worden behaagd. De politisering van 'de kloof tussen burger en politiek' heeft immers een nieuw soort burger geproduceerd die 'de Haagse kaasstolp' beschouwt als een serie disfunctionerende instituties waar door de bank genomen elites samenkomen die volstrekt losgezongen zijn van de noden van 'de mensen in het land'.

Henk en Ingrid zijn het nieuwste zinnebeeld van de 'man in de straat'. Ze zijn boos want hoe kan het ook anders, de Haagse politiek is de oorzaak van hun problemen. Gelet het belendende artikel van Derk Jan Eppink Intellectuelen hebben geen oog voor de onderstroom in Nederland en Vlaanderen, klaarblijkelijk een diagnose, voelen Henk en Ingrid zich vervreemd, in de steek gelaten en herkennen hun woonomgeving niet langer als onderdeel van het culturele 'eigene'. Constructeurs van dit vervreemdingsrationalisme en protagonisten van "de kiezer heeft altijd gelijk", zijn thans spekkoper en zien hun gelijk bevestigt in de daverend overwinning van de PVV. Concurrerende politici haasten zich om uit te blinken in gewoonheid, zich te profileren als 'echte mensen', outsiders, zoals Henk en Ingrid. Zo onstaat de curieuze situatie dat ook de politicus vervreemd van het politieke handwerk leidend tot de proletisering van het politieke debat, accumulatie van ondeskundigheid, debatteren in simplistische sjablonen en plebiscitering van besluitvorming.

Los van het tirannieke van de gewoonheid, het insufficiente van 'het eigene' en de ontoereikendheid van de plaatselijke worteling - hoe aanlokkelijk romantisch het zich laat beschouwen, als het gaat om complexe politieke vraagstukken in een steeds veranderende wereld past een mindset van een leven lang leren. Ja, nostalgisch terug verlangen naar de tijdloosheid van Jan Rap en Zwiebertje is net zo bedrieglijk als het proletisme van de-intellectualisering en de-elitering als schijnvertoning aan de 'gewone man'. Het wordt tijd voor een nieuw soort politicus. Een die durft te zeggen: "nee Henk, nee Ingrid, zo werkt het niet! Jullie hebben niet altijd gelijk!"

Een stem op cultuur-nationalistisch anti-islamisme en de idee dat Geert de politiek wel even zal wakker schudden is nog niet als mythe ontmaskert. Dit komt omdat niet langer een één op één relatie kan worden volgehouden tussen populisme en een lage opleiding. In tegenstelling tot wat Houtman en Achterberg beweren en gezien de verkiezingsuitslag hebben ook vele hogeropgeleiden als elitair-populisten zich achter de verkooppraatjes van Geert geschaard. Er moet iets gebeuren in het Haagse. Dan maar Geert proberen. Baat het niet, het schaadt een hoop. But who cares?